REFİK DURBAŞ
ŞİİRLER
ey ezilmişlik!
bir gün ben de ulaşacağım kapılarına.
yoksulluğun
o sonsuz panayırını aşacağım.
aşkın şiirini ve memuriyetini kuracağım
ve elbette bitecek zamanla edebiyat tarihi
sevdanın
ve alkolün kahramanlığı. er mektupları
gurbetin yüreğimi dağlayan diktatörlüğü.
*
sevgilim acemi bir karanfil gibi açıyor
her
sabah şehrin yanaklarında
bense her gece sıkıntıdan ve yeminden
elbiseler
biçiyorum. namussuz ve onurlu sevdalar
dağları dağları da deliyor yalnızlık
*
ışıdım yoksulluğa, perişanlığa.
uykusuz kamyonlar çizdim gecenin alnına
devşirme
köyler, puslu kasabalarda dolaştım.
kaç yıl
umudun ve ezilmişliğin çadırında besledim
yorgunluğu
sokakların dilber ellerinden öptüm
saçlarını okşadım dağların
ve kuşlar bile uğramazken karanlığıma
şimdi
hey desem şehri saçaklarından sarsıyor yalnızlığım
*
eğil yüzüme sevgilim, çöz iplerini
o
uslanmaz hayvanlığımı utandır. bırakılmışlığımı çınla
çünkü doymuyorum abazanlığıma pazar
mecmuaları,
şahane çirkinliğim ve hülyalarımla
ey serseriliğim. ey anılarımın ahşap
kraliçesi
şarabı sev, tütünü incitme, beni de unut
artık.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder