Kimi şiirler vardır, ya bir
peçeteye, ya bir sigara paketinin arkasına yazılmıştır.
Bu yüzden de unutulur giderler.
Şimdinin "uçlu"
sigaralarının daha dudaklarımıza misafir olmadığı günlerde "eski"
vali ve milletvekilleri, "sevgili" halklarının dertlerini
"Yenice" marka sigara paketlerinin arka yüzlerine yazardı.
Ben de nice şiirimi kavuniçi
renkli o güzelim içimli "Yeni Harman" paketinin iç yüzüne
yazmışımdır.
Cahit Sıtkı Tarancı da bir
peçete ya da sigara paketinin arka yüzüne mi yazmış, bir şiiri var ki,
kayboluşun dehlizinde yol alırken Salâh Birsel tarafından gün yüzüne
çıkarılmıştır.
Birsel, Ankara'da İş Bankası'nda
çalışırken 1941 yılında İstanbul Bahçekapı şubesine naklini yaptırır.
Daha sonra Beyoğlu'nda bir
pansiyona yerleşir.
Bir akşam, bakar Petrograt nam
kahvenin kaldırıma nazır masalarından birinde Cahit Sıtkı Tarancı oturmakta...
Artık çayın mı, kahvenin mi
kardeşliğinde başlarlar koyu bir sohbete...
Tarancı, söz arasında
"Salâh, senin güzel şiirlerin var" der.
O günlerde, yıl 1938 olmalı,
Birsel'in Servetifünun dergisinde "İflas" başlıklı bir şiiri
çıkmıştır.
Tarancı, bu şiiri kastetmektedir
herhalde...
"Nasıldı o şiir?" diye
sorar ve Birsel'den okumasını ister.
Birsel, şiiri okur:
“Benim suyumu kaynat
Benim elbiselerimi yut
Beni bu gece tanı
Beni bu gece unut
Ya adımı duvara
Ya derimi çarmıha
Evlerimize mevlut
Sana bana fatiha
II
Benim dönüşümü kolla
Uzaktan esvaplarımı
Sana her şeyimi söylerim
Çıkarsam ayakkaplarımı”
Övgünün incilerini dizme sırası
Birsel'e gelmiştir.
"Senin de" der,
"Varlık dergisinde 'Bir de Baktım ki Ölmüşüm" başlıklı bir şiirin
var. Oldukça güzel bir şiir..."
Tarancı, "Nasıl" diye
hayrete düşer.
Çünkü, bu şiirini unutmuştur.
Varlık ise o sıralar pek satmadığı için her yerde
bulunabilen bir dergi değildir.
Ve Birsel, ezberinden o şiiri
okuyarak Tarancı'ya "yeniden" yazdırır.
“Bir de Baktım ki Ölmüşüm” şiiri
de daha sonra Tarancı'nın o ünlü "Otuz Beş Yaş" başlıklı kitabında
yer alacaktır:
“Bir de baktım ki ölmüşüm!
Dünya sönmüş başucumda;
Bir türlü gözümden gitmez.
Ne gurbetlere düşmüşüm!
İsterdim ki avucumda!
Kimse halim sual etmez.
Sorma nelerden olmuşum.
Nelere etmişim veda,
Böceklere gücüm yetmez.”
13 MART 2014, BİRGÜN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder