Vaktin
kefenini biçen ellerin
adağın
olsun ülkemin kızlarına
uyurken
şanlı bir şafağın alnında
halk
basmasıyla süslenmiş bedenin
Ölüm
merhaba derken her sabah
-
inancın yüreğe hıyaneti
kime
değer sensiz atılan kurşun
mektuplar
ve rüya tabirleri
Karanlıkta
yaratılan kızların
yüzleri
ve gelinlikleri aydınlık
bir
bildiriydi kanınla yazdığın
ardından
ağlanmayacak artık
Zulmün
adresi yoktur çünkü
kurşuna
karşı işliyorsa zaman
adındır
acının beslediği tomurcuk
halkın
hançerini bileyen kurban
Yüzünde
solarken korkunun akşamı
zulmetin
kuşluk vaktinde bir daha
adağın
olsun ülkemin kızlarına
cesedinde
açan güllerin şafağı
***
Yukarıdaki şiir “Kardeşi Ölümün” başlığı altında, 1972 yılında Ulaş
Bardakçı’nın Arnavutköy’de şafak vakti silahlı çatışmada vurulmasının ardından
yazılmıştı.
Şiir ilk kez, aynı yıl Nisan 1972-Haziran 1974 yılları arasında çıkan ve
ilk on beş sayısında yazı işleri müdürlüğünü yaptığım, dönemin devrimci edebiyat
dergisi “Yeni a”da yayımlandı; ardından da 1974’te Cem Yayınevi tarafından
basılan “Hücremde Ayışığı” kitabımda...
Dün, 19 Şubat Ulaş Bardakçı’nın aramızdan ayrılmasının 42. yılı idi.
Anısına saygıyla...
20 ŞUBAT 2014, BİRGÜN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder