Aşağıdaki şiiri,
07 Ekim 2001 tarihinde, akşam haberlerini izlerken saat 17.15’te yazdım ve
bugüne kadar hiçbir sözcüğüne dokunmadım. O dakikada kalemimin ucuna ne
geldiyse onu kâğıda döktüm. Neredeyse 11 yıl olmuş…
07 Ekim 2001
tarihinde Amerika Birleşik Devletleri’nin o zamanki başkanı George Bush,
“terörle mücadele politikası” kapsamında 11 Eylül saldırısını gerekçe
göstererek Afganistan’a savaş açmıştı.
Bu olay,
televizyonlardan “son dakika” haberi olarak bütün dünyaya duyuruldu.
Bu, dünyada
yapılan ilk savaş değildi elbette.
Savaşlar bugün
de sürüyor.
Suriye’deki iş
savaş nedeniyle ülkemiz de bu cehenneme sürüklenmek isteniyor.
Böyle olunca da
aşağıdaki şiir güncelliğini hiç yitirmeyecek.
Bir daha böyle
şiirlerin yazılmadığı, barış ortamında kardeşlik türkülerinin söylendiği bir
dünya özlemi ile ne yazık ki, bu şiiri bir kez daha yayınlamak istiyorum.
ŞİİR HAKLIDIR, ŞAİR DE...
Televizyonun
kumandasını kırdım
birinci
sayfalarını da yırttım bütün gazetelerin
Savaşa tanık
olmak istemiyorum
Göklerin yüzü
yıldızların ışığıyla donatılmışken
kara karanlığın
koynundayken yerlerin yüzü
napalm ve öfke,
atom ve kin, ölüm ve bomba
yeryüzü ve
gökyüzüne yağarken televizyon ekranlarından
“Sevgili
seyircisi” olmak istemiyorum televizyonların
Naklen yayında
canlı bomba olmak istemiyorum
Çocuklar,
yaşları bedenlerinden büyük
bedenleri
yaşadıklarından küçük çocuklar
mermiler
mermiler oyarken
ilikleri kurumuş
kemiklerini
kamera olmak
istemiyorum
Fotoğraf
makinesi olmak istemiyorum
O kadınlar ki,
yatağın da esrarı olmaktan çıktı ruhun da
ama, esrarı en
çok kim bilebilir onlardan daha fazla
acıyı ve
sevinci, ilki ve sonsuzluğu, ölümü ve hayatı
napalm öfkesini,
bomba kinini kusarken
kim, nasıl
söyleyebilir savaşa alışmıştır diye kadınlar?
“Savaşı okuyan
uzman” olmak istemiyorum
Döviz, borsa,
faiz ve altın ne olacak
hayatları
merminin hızından kısa çocuklar
ölümleri
bombanın sesinden uzun kadınlar
kadınlar ve
çocuklar ne olacak
“Gelişmelerle
karşınızda” olmak istemiyorum
“Beni izlemeye
devam edin” olmak istemiyorum
Ne demişti şair:
- Şiir unutmaz,
“canlı yayın” yapsa da ölüm
çünkü haktır ve
haklıdır şiir
akıllı silah,
televizyonda “görüntü”,
gazetede
“kaliteli haber” olmak istemiyorum
“Haber” de
“Haberci” de olmak istemiyorum
Savaş
istemiyorum
07 Ekim 2001 PAZAR, 19.15
11 EKİM 2012, BİRGÜN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder